Beste vrienden,
Het winterseizoen in Athene worden ingeluid door mooi versierde straten en verlichte kerstbomen of vissersboten in de pleinen, en heerlijke koekjes van de warme bakker.
We zijn dit jaar voor de kerstdagen in Athene gebleven. Het was mooi om dit samen met onze vluchteling vrienden te mogen vieren. We deelden met hen onze familietradities en het tijdloze verhaal van Immanuël, God met ons, Jezus, die voor ons geboren werd.
We hadden het idee opgevat om met onze vrienden Kerst te vieren zoals wij dat van huis uit gewend zijn, met onze tradities, eten en gezellige tijd samen als familie. We hadden twee groepen uitgenodigd op twee verschillende avonden. We hebben samen eten gekookt en gegeten, spelletjes gespeeld, rond de open haard en de kerstboom gezeten en kerstliederen gezongen. Ook hadden we volgens Amerikaanse gewoonte ‘stockings’ (grote warme kousen) gevuld met lekkernijen en aan hen meegegeven.
De meiden uit Allie’s tekenklas waren vooral blij met de decoratieve sterretjes die in hun stockings zaten. We vertelden het verhaal van de Wijzen uit het Oosten die naar Jezus kwamen om de nieuwgeboren Koning te aanbidden. Deze koning was niet alleen voor de Joden gekomen, maar voor de hele wereld. Net zoals de wijzen het licht van de ster volgden, zo mogen wij ook het Licht der wereld volgen. Hij is als een heldere ster die ons hoop geeft in wat vaak voelt als een donkere nacht in de omstandigheden van het leven.
Het was bijzonder voor de meiden om te horen over de hoop die we hebben in Jezus en dat Gods koninkrijk zich kenmerkt door vrede en liefde. Maar een van de meiden keek teneergeslagen. Ze merkte op: “God houdt wel van jullie, Amerikanen en Europeanen, maar niet van ons”. De andere meiden knikten instemmend.
Naast het feit dat ze te maken hebben met de gebruikelijke vragen rond identiteit en eigenwaarde waar alle tieners mee worstelen, komen deze jonge vrouwen ook nog eens uit een omgeving van systematische onderdrukking en traumatische ervaringen. Ze zijn zich maar al te goed bewust van het feit dat zij in het Westen vaak als “probleemgeval” of, erger nog, als een bedreiging worden gezien.
We proberen hen met woord en daad te helpen inzien hoe hun identiteit in God er uit mag zien en wat Jezus’ liefde voor hen inhoudt. Wij hopen zo in onze interacties met hen een veilige omgeving te creëren waarin de waarden van Gods koninkrijk weerspiegeld worden.
Met de groep mannen die als vrijwilligers meehelpen in Helping Hands lazen we samen Johannes 1. We spraken over het wonder van het Woord dat Mens werd. Ze zongen uit volle borst de Farsi aanbiddingsliederen mee. Ze vonden het verhaal van Sint Nikolaas prachtig, die armen hielp door hen stiekem zakken met goud toe te stoppen. Vol enthousiasme haalden ze de lekkernijen uit hun stockings, stopten daarna de inhoud weer terug om ze vervolgens te koesteren, alsof ze een baby vasthielden. Het was een bijzondere tijd waarin het voelde alsof we samen thuis als familie waren.
Voor Eddie en Seth begonnen de feestdagen met een slechte wending…
In November waren Eddie en Seth met een groep Iraanse gelovigen op de terugweg van een Bijbelstudie. Ze werden door de politie aangehouden bij de ingang van het metrostation omdat ze niet in het bezit van een identiteitskaart waren. Ze werden gearresteerd en in twee verschillende gevangenissen opgesloten. Het was een klein cellenblok met 10-20 mannen. Een klein raampje in de deur naar de rest van het politiestation was het enige uitzicht op de buitenwereld.
Eddie
Eddie is een bekwame banketbakker. Toen we hem voor het eerst ontmoetten was hij bezig een luxe bruiloftstaart te versieren voor de bruiloft van een Afghaanse kennis. Hij houdt ook van koken en kwam geregeld helpen met koken in Helping Hands.
Hij probeerde zich al een tijdlang te registreren als asielzoeker in Griekenland om de verplichte “witte kaart” te bemachtigen. Helaas kan dat alleen door eerst via skype te bellen om een afspraak te maken bij de overvolle immigratiedienst in Athene. Er is maar één uur per week beschikbaar voor Iraniërs om te bellen en schijnbaar maar één persoon die opneemt, dus het kan maanden duren voordat het lukt om een afspraak te maken. Het was Eddie nog niet gelukt, maar zonder het papiertje was hij illegaal. Hij wordt vastgehouden terwijl de politie nu voor hem zijn aanmelding indient. Het voordeel is dat wanneer hij eindelijk vrijkomt, hij tenminste het felbegeerde papiertje op zak zal hebben.
Seth
Seth kon vanwege gezondheidsredenen zijn verplichte militaire dienst in Iran niet volbrengen. Hij vroeg vrijstelling aan, en kwam daardoor onder de aandacht van het regime. Er volgde jaren van bureaucratische rompslomp, onrechtmatige uitsluiting en onderdrukking omdat hij weigerde mee te doen met de (door de overheid gesponsorde) religieuze groeperingen en propaganda. Hij ontvluchtte zijn land, maar in Griekenland raakte de Heer zijn leven aan en kwam hij tot geloof. Hij nam Engelse lessen en sinds een paar jaar is hij tot grote zegen als vertaler bij Helping Hands en vele andere christelijke organisaties. Hij is ook tot grote bemoediging voor nieuwe gelovigen en voor ons als werkers en groet ons steevast met een warme, optimistische glimlach. Helaas was Seth’s asielaanvraag al twee keer afgewezen. Zijn advocaat kwam er toevallig achter dat de immigratiedienst nauwelijks zijn zaak had ingekeken. Seth is nu in afwachting van zijn hoger beroep, maar de rechtszaak is al meerdere keren uitgesteld. Intussen had hij geen bewijsdocument van de rechtbank gekregen, en werd hij dus opgesloten.
We geven spullen door het raampje in de celdeur.
In beide gevangenissen ging ik regelmatig op bezoek. Afhankelijk van de dienstdoende agent mocht ik soms maar 2 en andere keren wel 20 minuten praten met Eddie of Seth. De spullen die ik meebracht (eten, kleding, toiletspullen, Bijbel) werden soms minutieus onderzocht om te kijken of er iets illegaals in zat en een volgende keer kon ik het zonder meer door het raampje doorgegeven. Maar elke keer lieten Seth en Eddie me weten hoe bemoedigd ze waren door mijn bezoek. Zelf was ik ook elke keer onder de indruk van hun standvastige geloof en hoe ze vrijuit hun geloof deelden met hun medegevangenen.
Seths medegevangen waren meest strenge aanhangers van hun eigen geloof uit Pakistan. Ondanks de taalbarrière kon Seth veel met hen delen. Toen ze zich afvroegen of het vlees dat ze voorgeschoteld kregen wel acceptabel was, deelde Seth het vers uit Markus 4 waar staat dat niet wat de mond ingaat, maar wat uit ons hart komt ons onrein maakt. Een man vroeg zich af of dat er wel echt stond en wilde het in zijn eigen taal lezen (Seth had gelukkig een Urdu Bijbel bij zich). De man stuurde nog een bericht naar zijn religieuze leider om het na te vragen en zocht het zelfs op online, maar kon niks inbrengen tegen Seths boodschap.
Er was ook een man uit Georgië waar de andere gevangenen op neerkeken en die ze beledigden. Seth wees hen erop dat hoewel ze zich zo zorgen maakte over hun voedsel, er hatelijke gedachten uit hun hart kwamen. Hij daagde hen uit om de man op respectvolle wijze te behandelen, en ze luisterden naar hem!
Door een wonder lukte het Seths advocaat om de rechter te overtuigen zodat Seth zijn beroep in vrijheid kon afwachten. De advocaat zei dat de kans op succes één op de honderd was, maar - prijs de Heer - Seth is nu vrij! En het was net op tijd voor Kerst!
De avond dat Seth vrij kwam werd hij door een van zijn medegevangen gebeld om te zeggen dat ze hem al misten en dat zijn aanwezigheid een speciale vrede met zich mee had gebracht. Zelfs de politie had opgemerkt dat er iets anders aan hem was. Ze stonden er versteld van hoeveel mensen bij hem op bezoek kwamen.
Eddie heeft op zijn plek soortgelijke ervaringen. God brengt mensen op zijn pad voor wie hij een bemoediging mag zijn. Sommigen blijken heel open voor het Evangelie. Een man vroeg hem elke avond om stiekem, in een zijkamertje, voor hem te bidden. Een andere man bleek getrouwd te zijn met een vrouw die eerder een tijd lang in Helping Hands kwam. Onze collega’s hadden veel tijd met haar besteed en nu toonde haar man voor het eerst een verlangen om Jezus te leren kennen!
Bid voor Seths hoger beroep in maart.
Bid voor standvastigheid en geduld voor Eddie, nu hij nog vast zit.
“In de gevangenis leerde ik over rusten in de Heer. Daarvóór maakte ik me altijd druk om mijn verantwoordelijkheden bij de christelijke organisaties en was mijn agenda heel vol. Maar ik realiseerde me dat het leven, en het werk buiten de gevangenis, gewoon doorging, ook zonder mij. God wil mij gebruiken zoals ik ben, als Seth, niet als een ingestorte Seth. Nu kan ik beter aangeven als ik rust nodig heb.
Hoewel mijn situatie er nog altijd niet rooskleurig uitziet en zelfs minder hoopvol dan toen ik Iran verliet, val ik nu niet in een depressie. Ook als ik uitgeput ben weet ik dat God van mij houdt en mij wil gebruiken. ”
De jaarlijkse Helping Hands kerstmaaltijden zijn weer goed verlopen. Dit jaar deden veel van onze “eigen” Iraanse en Afghaanse vrijwilligers mee in het toneelstukje. Het was mooi te zien dat ze vol overgave hun rollen speelden. Het publiek keek ademloos toe.
“Dit was de eerste mooie dag die mijn kinderen in Griekenland hebben beleefd. Een wereld van dank!”
Bid voor al deze dierbare vrienden, dat de boodschap van Jezus’ redding voor hen werkelijkheid zal worden.
Verrassingfeestje voor Allies verjaardag met de meiden van de tekenklas.
Rond Oud en Nieuw hadden we wat tijd vrij voor onszelf en gingen we op reis in Griekenland. We zijn bevoorrecht om in zo’n mooi land te wonen. Het is altijd leuk om nieuwe plekjes te ontdekken, van de Griekse gastvrijheid te mogen proeven en te wandelen in de bergen.
Als je graag vaker van ons zou willen horen en gebedspunten zou willen ontvangen, schrijf je dan in voor ons gebedsteam. Dat kan op twee manieren: we sturen zo één tot twee keer per maand een gebedsmail en iets vaker berichtjes via onze Whatsapp groep met een actueel gebedspunt.